Por. w st. spocz. Kazimierz BISPING

Absolwent szkoły jezuitów w Feldkirch w Austrii i wydziału rolnego Uniwersytetu w Halle w Niemczech. W czasie I wojny światowej do 1917 sekretarz Głównej Cenzury Wojskowej armii rosyjskiej w Moskwie. W latach 1917-1918 członek Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego (Naczpol) w Moskwie i Bobrujsku; współorganizator I Korpusu Polskiego na Wschodzie. Był emisariuszem I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego do Warszawy. Za udział w walkach o niepodległość odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Po wojnie przedsiębiorca m.in. członek rady nadzorczej Powszechnych Zakładów Magazynowych i Transportowych S.A. „Pantarei” i ziemianin, gospodaruje w majątkach Strubnica, Wygoda, Teresin, Dylewszczyzna, Konobaje, Pacewicze i Piaski, których był właścicielem. W latach 1934-1939 pełnił funkcję Senatora RP, 1935-1938 oraz 1938-1939, powołany przez prezydenta RP. Był też członkiem Rady Gminnej w Wołkowysku, Wydziału Powiatowego w Wołkowysku, Zarządu Głównego Kresowego Związku Ziemian, prezesem Wojewódzkiego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych w Wołkowysku, a także radcą Izby Rolniczej w Białymstoku.
Por. rez. kawalerii Kazimierz Bisping w planach mobilizacyjnych był przypisany do Pułku 3 Strzelców Konnych w Wołkowysku, Rocznik Oficerski 1924, oficerowie kawalerii: - 26.04.1930 r. por. rez. Bispingowi Kazimierzowi zostaje nadana odznaka pamiątkowa Pułku 3 Strzelców Konnych; - 17 - 23.03.1932, uczestniczy w ćwiczenia aplikacyjnych oficerów rezerwy P3SK; W Roczniku Oficerów Rezerwy Kawalerii 1934, nie figuruje. Po 17 września 1939 roku Kazimierz Bisping z najbliższą rodziną wyjechał z majątku Strubnica. Dnia 10 lub 12.10.1939 aresztowany przez NKWD w Wielkich Eysmontach w rej. Grodna (wydany przez miejscowego proboszcza, u którego się schronił), więziony w Grodnie, od 10.11.1939 w Wołkowysku, od 01.04.1940 w Mińsku (Białoruś), w sierpniu 1940 roku przewieziony do Moskwy. Dnia 03.02.1941 skazany na 8 lat pozbawienia wolności; zesłany na teren Republiki Komi.
Kazimierz Bisping zmarł 24 lub 25.04.1941 w obozie Kiedrowyj Szor lub 21.04.1941 roku w obozie Kożwa (Koźwa) n. Peczorą (Siewżeldorłag).
Przedstawiając i wspominając osobę Kazimierza Bispinga nie sposób pominąć faktu, że jego rodzina wspaniałe zasłużyła się Pułkowi 3 Strzelców Konnych w latach II wojny światowej i latach 80- tych ubiegłego wieku. Syn Kazimierza Bispinga, Józef służył w kampanii wrześniowej jako ochotnik w 110 Pułku Ułanów BK Rezerwowej „Wołkowysk”. Po rozbiciu P3SK w Kalinowym Dole, to między innymi dzięki odwadze i poświęceniu rodziny Bispingów został ocalony z zawieruchy wojennej i dnia 5 lipca 1980 roku mógł być odnaleziony sztandar Pułku. Odnalezienie sztandaru Pułku jest zasługą przede wszystkim syna oficera P3SK, Tadeusza Kwietnia. Poniżej fragment jego wspomnień dotyczący rodziny Bispingów i drugiego ukrycia sztandaru Pulku oraz jego odnalezienia po 40 latach.